Het jubileum nadert, dat is duidelijk: op 10 juli 1971, bijna vijftig jaar geleden, vertrok Godfried Bomans vanuit Noordpolderzijl naar Rottumerplaat om daar een week in eenzaamheid door te brengen. Dat viel Bomans niet mee, is de gangbare mening. Als een ‘ziek hamstertje’ bewoog hij voorzichtig over het eiland. Of zat hij vooral voor zijn tent. Vaak wordt zelfs gesteld dat Rottumerplaat zijn dood inluidde.

Dat kwam niet doordat hij te lang op Rottumerplaat bivakkeerde, stelt Mohamed Benzakour in een essay op de site van het Haagse Literatuurmuseum. Nee, het project had veel langer moeten duren. Twee jaar zat Henry David Thoreau in zijn blokhut aan het meer, achtentwintig jaar Robinson Crusoe op zijn eiland. Ze hadden Bomans de tijd moeten geven om te acclimatiseren, vindt Benzakour, dan had hij vast en zeker zijn mouwen opgestroopt en had hij overleefd op garnalen en zeewier. Gemiste kans dus van de VARA en de AVRO. Overdoen en dan veel langer, stelt hij voor. Een heel seizoen, een hete zomer of een ijskoude winter. Benzakour heeft er geloof ik wel zin in.

Lees vooral zijn essay.

Erik de Graaf