Het is dinsdag 15 augustus, rond zeven uur in de avond. De meeste deelnemers aan de excursie zijn alweer aan boord van de Noordster. Links op het voordek staat een van de bemanningsleden. Hij ziet erop toe dat iedereen die vanaf ‘Rottumeroog centrum’ over de zandplaat terug is komen lopen met zijn of haar zanderige schoeisel in een bak zoet water stapt, en dan het zout en zand er goed vanaf wast. Die ‘elementen’ zijn niet erg gewenst op het dek van een boot.
De excursie naar Rottumeroog wordt door Jaap Kloosterhuis, organisator van de excursie en boswachter bij Staatsbosbeheer, op hun website ook wel ‘expeditie’ genoemd, en dat blijkt niet ver van de waarheid te zijn: de verhouding tussen de tijd die nodig is om er te komen en de tijd dat je op Rottumeroog bent is dat woord – maar ook de moeite! – zeker waard.
Een ruime week eerder werden op het eiland, dichtbij de Emder Kaap en in en bij zogenaamde bushokje (het haltebordje is op de foto nog te zien) door de Vrienden van Rottum nieuwe houten bankjes geplaatst – ter vervanging van de oude bankjes – waarop men na de voettocht vanaf de boot van schoeisel kan wisselen. Die voettocht duurt ongeveer een half uur, nadat men eerst vanaf de boot een stukje door het water heeft moeten waden naar de andere – uiterst zuidelijk gelegen – bushalte. En zo waan je je dan toch nog een beetje in de bewoonde wereld, als er bushaltes blijken te zijn op een veelal onbewoond eiland.
Vrijwillige vogelwachter Erwin en zijn vrouw Liesbeth leiden ons rond. We krijgen uitleg en ook uitdagende vragen voorgelegd, zoals bijvoorbeeld: waar kan die kleilaag vandaan komen, hier in een stuk van het strand dat bij vloed onder water staat? Die kleilaag laat zien dat dit stuk in het verleden kwelder was, ten zuiden van de duinen, waar zich in stilstaand regenwater klei kon afzetten. Erwin en Liesbeth nemen ons, na een pauze op het verste punt van de wandeling, mee naar de huidige kwelders, vertellen over de vegetatie daar en lopen tenslotte met ons langs wat er over is van dode dieren: een zeehond, een Jan van Gent, een bruinvis, de schedel met beginnend gewei van een reebok die, overvallen door opkomend water, zijn toevlucht zocht op het eiland. Op het eind gunnen ze ons ook nog een blik in hun Spartaanse onderkomen, waar ze het echter goed kunnen uithouden. Ze zijn bijna toe aan hun laatste dagen op het eiland: na het weekend zitten hun twee weken erop en komen er nieuwe vrijwilligers.
Kaja van Grieken (Warffum, 15 en 17 augustus 2023)